Vandaag vernam ik via internet dat het Europees parlement een wet heeft aangenomen die het versturen van passagiersgegevens naar de Verenigde Staten mogelijk maakt. Dit alles onder het mom van terrorismebestrijding. In mijn optiek is de terrorismebestrijding van de VS het nieuwe terrorisme
Vroeger mocht je nog over straat zonder een plastic kaartje dat je bestaan officieel vertegenwoordigde. Immers, hoe kan je niet bestaan als je wel gewoon over straat aan het huppelen bent. Sinds 1 januari 2005 is er in Nederland een identificatieplicht voor iedereen vanaf 14 jaar en ouder.[1] Mooi, moeten ze doen. Echter kostte je dit toentertijd, in mijn geval, zo’n 50€. Dit verschilde toen nog per gemeente. Daarbij kwam nog dat je dat ding altijd op zak moest hebben. Wordt je gevraagd naar je identiteitskaart en had je die niet op zak kost je dat 60€. Gelukkig mag je niet altijd naar je ID-kaart gevraagd worden, tenzij de ordehandhaving vindt dat er een reden voor is. Rij jij op een brakke fiets? Misschien is die wel gestolen, 60€. Loop je langs een opstootje op straat? 60€.
Dit alles voor de terrorismebestrijding. Het eerste wat in mij opschoot toen ik dat las was hoe men dat wilt verwezenlijken. Is er ergens een loket waar ik mij kan aanmelden als terrorist? Moet ik dan een nummertje trekken of de nummertjespaal opblazen? Vertelt u mij! Nu begrijp ik overigens wel het kogelvrije glas bij het gemeentehuis.
Enfin, we zijn er uit dat een ID-kaart de terreurdreiging niet gaat verminderen of in kaart brengt. Daarom vertelt men mij nu dat de identificatieplicht er is om namen te verkrijgen bij verdachte omstandigheden. Een auto op een verlaten industrieterrein midden in de nacht bijvoorbeeld.
Waar ik naar toe wil is dat in een spanne van ongeveer twee jaar er wetten zijn aangenomen waardoor de Verenigde Staten alles over mij te weten kunnen komen door zogenaamde profilers naar mijn gegevens te laten kijken. Sinds juni 2009 moet iedereen die een reisdocument of ID-kaart aanvraagt twee vingerafdrukken afgeven.[2]
Het argument hiervoor is dat men personen kan identificeren. Justitie heeft geen toegang tot deze gegevens, tenzij ze een verzoek indienen. Ergo, ze hebben toegang tot deze gegevens. Nu zelfs mijn vingerafdruk in een chip opgeslagen zit in mijn ID-kaart en paspoort, en de VS toegang hebben tot mijn gegevens, en profilers een profiel schetsen van mijn dossier, ben ik een oproerkraaier en revolutionair, wellicht met fundamentalistische ideologieën en communistische sympathieën.
Ben ik blij dat ik niets in de VS te zoeken heb.
Sebastiaan Wich
